Blog: Rock & roll in de Wetstraat …

22 September 2019

Blog: Rock & roll in de Wetstraat …

Een balletoptreden met een strakke choreografie, dat is waar toeschouwers van houden. Althans dat is wat mijn lerares op balletschool ‘Attitude’ ons jaren geleden vertelde en waarom wij toen keer op keer onze dans oefenden zodat deze perfect synchroon was. We kenden de pasjes en probeerde ze foutloos uit te voeren. Dé sleutel tot het succes van een stuk was echter de inleving van de verschillende dansers en in het beste geval werden we dan onthaald op een staande ovatie van het publiek. 


Daar moest ik aan denken toen ik woensdag mijn allereerste tussenkomst deed in de commissie Mobiliteit en Overheidsbedrijven. Met Ecolo-Groen vroegen we een hoorzitting naar aanleiding van het ontslag van Dominique Leroy, CEO van Proximus. Daarin zouden we minister De Backer en Dhr. De Clerck, voorzitter van Raad Van Bestuur, kunnen ondervragen over de genomen beslissingen en de toekomst van het bedrijf. 


Aangezien het mijn eerste hoorzitting is, werd ik prima gecoacht door mijn ecolo-collega Gilles Van Den Burre. Op zijn aanraden diende ik een vraag aan de minister in, zodat deze laatste zijn antwoord voldoende kon voorbereiden. Zo gezegd zo gedaan en dus vroeg ik de minister hoever het staat met de herstructureringsplannen van Proximus, welke vereisten essentieel zijn bij de zoektocht naar een nieuwe CEO en of men van plan is om het huidige loonplafond van 650 000 euro per jaar aan te houden. 


Nog voor de hoorzitting van start ging, kreeg ik vanuit verschillende hoeken het signaal dat de onzekerheid bij de werknemers van het bedrijf groot is. Er staat dus veel op het spel en als volksvertegenwoordiger heb ik de plicht om ervoor te zorgen dat de overheid, als meerderheidsaandeelhouder, een duidelijke visie uitwerkt voor het bedrijf. Het zorgde ervoor dat ik met de nodige spanning het podium betrad.


Gilles raadde me aan goed op tijd de zaal te betreden en vooraan plaats te nemen. Terwijl we wachten op de hoofdrolspelers, nam ik mijn tekst nogmaals door. Dan werd het gordijn opgetrokken en de voorzitter van de commissie opende de vergadering. De proloog werd verzorgd door de heren De Backer en De Clerck en dan was het aan de volksvertegenwoordigers om hun vragen te stellen. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat het in de meeste gevallen vooral een aflezen van de voorbereide tekst was en dat vond ik toch behoorlijk vreemd. Na het stellen van alle vragen kregen de hoofdrolspelers de kans om te antwoorden en zij deden dat met de nodige achtergrondkennis, maar ook zij lazen regelmatig af van hun voorbereiding – het kwam opnieuw behoorlijk vreemd over.


En dan was het tijd voor onze repliek. Wat me opviel, was dat niet iedereen even goed luisterde. Sommige replieken waren louter een herhaling van de oorspronkelijke vraag, anderen misten een link met het antwoord. Een enkeling ging wel verder op datgene wat ons verteld werd … en daar willen we toch naartoe, niet?, een constructieve dialoog om samen tot een oplossing te komen.


Ik op mijn beurt drong er in mijn repliek op aan om niet te treuzelen in het scheppen van duidelijkheid voor de 13 000 werknemers; zij laten het bedrijf immers draaien. Maar vooral vroeg ik de heren om op zoek te gaan naar een CEO met een hart voor het bedrijf; iemand die niet alleen komt werken voor de centen, maar iemand die het bedrijf naar een hoger niveau wil tillen omdat hij of zij daar voldoende beroepseer uit kan halen. Ik ben er namelijk van overtuigd dat een dergelijke kwalitatieve CEO echt wel te vinden is en dat zonder een aanpassing van het loon.


Na de replieken werd de hoorzitting door de voorzitter beëindigd; de volksvertegenwoordigers verzamelden hun spullen, treuzelden nog even aan de deur om er zeker van te zijn dat ze geen journalist misten en gingen dan snel op weg naar een volgende commissie, afspraak of vergadering. Het publiek liet nog niet van zich horen, maar de eerste complimentjes tussen de spelers onderling werden wel uitgedeeld. Natuurlijk deed dat deugd en sterkt het je voor een volgend optreden; een optreden waar het publiek misschien ook laaiend enthousiast over zal zijn. 


Het was me wat, dat eerste optreden … ik kende de pasjes, de choreografie zat strak in elkaar, mijn mededansers hielden zich aan de afspraken, maar ik kan me niet van de indruk ontdoen dat ik toch een beetje rock & roll mis in het geheel!

 

Kim