Het is een vreemd gevoel om begin september niet mijn lessen voor te bereiden, mijn jaarplan in te vullen, mijn klas op te ruimen of mijn leerlingendossiers in orde te maken. Het is een vreemd gevoel om op de fiets dezelfde gezichtjes te zien, maar niet dezelfde bestemming te hebben. Het is vooral een vreemd gevoel omdat ik mij, voor de eerste keer in negentien jaar, beter kan voorstellen wat zo’n eerste schooldag doet met al deze jonge mensen.

De voorbije weken voelde ik mij ook als een nieuweling op een andere school. Ga ik mijn weg wel vinden in dit groot gebouw? Wat gaan de anderen van mij denken? Zal ik iedereen kunnen verstaan? Wie kan ik om hulp vragen? Bij wie moet ik zeker uit de buurt blijven 😉 ? Heb ik al mijn nieuwe boeken al? Een beetje spannend dus, maar toch ook wel nieuw en interessant. 

En dus terwijl een collega de leerlingen van twee moderne ‘ the plural of nouns’ of ‘ the difference between the present simple and the present continuous’ aanleert, ontdek ik de vooropgestelde doelen van NMBS, de juiste taakomschrijving van Infrabel en de vervoersplannen voor 2020. 
Terwijl een andere collega met drie humane spreekoefeningen doet als voorbereiding op een klassikale presentatie, lees ik over rijbewijzen met punten, wetgeving rond ‘speedpedelecs’, trajectcontroles en de wegcode. 

En op het moment dat de leerkracht van vier latijn objectief de actualiteit in het Verenigd Koninkrijk toelicht, kan ik in alle openheid zeggen dat ik het niet correct vind dat Boris Johnson op deze manier het parlement de mond snoert. 
Kortom de voorbije weken heb ik de inleidingen van verschillende cursussen doorgenomen. Nu volgen de onderwijsleergesprekken met specialisten ter zake, de groepswerkjes in de commissies, het huiswerk dat wordt nagekeken door de chef. Zo zal ik me klaarstomen voor het mondeling examen dat zal plaatsvinden in het halfrond van de Kamer. 

Gelukkig heb ik nog even tijd om me daarop voor te bereiden